นิยาย Dek-D
พบกับประสบการณ์อ่านที่ดียิ่งขึ้น
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
แบบไม่มีโฆษณา ที่แอปนิยาย Dek-D
รถไฟสู่ศตวรรษที่มืดมิด
เอมเป็นคนชอบวิทยาศาสตร์มาตั้งแต่เด็ก เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กไปกับการอ่านหนังสือนิยายวิทยาศาสตร์และฝันถึงอนาคต เมื่อเธอโตขึ้น ความรักในวิทยาศาสตร์ของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และเธอก็เรียนต่อด้านฟิสิกส
ผู้เข้าชมรวม
158
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
158
หมวด : รักอื่น ๆ
อัปเดตล่าสุด : 6 มี.ค. 66 / 23:29 น.
โลกอนาคต ย้อนเวลา ข้ามเวลา ศตวรรษ ทามเเมชชิน ต่อสู้ ดราม่า ฟิซิก เคมี วิศวกร คำนวน ทกลอง ท้าทาย วิทยาศาสตร์ ครอบครัว
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ข้อมูลเบื้องต้น
เอมเป็นคนชอบวิทยาศาสตร์มาตั้งแต่เด็ก เธอใช้เวลาส่วนใหญ่ในวัยเด็กไปกับการอ่านหนังสือนิยายวิทยาศาสตร์และฝันถึงอนาคต เมื่อเธอโตขึ้น ความรักในวิทยาศาสตร์ของเธอก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้น และเธอก็เรียนต่อด้านฟิสิกส์และวิศวกรรมศาสตร์ในวิทยาลัย
หลังจากทำงานอย่างหนักและอุทิศตนในการศึกษาเล่าเรียนมาหลายปี ในที่สุดเอมก็บรรลุความฝันที่ใช้เวลายาวนานในการสร้างไทม์แมชชีนได้สำเร็จ เธอใช้เวลานับไม่ถ้วนลองผิดลองถูกในห้องทดลองของเธอ ทดสอบและทำให้สิ่งประดิษฐ์ของเธอสมบูรณ์แบบจนกระทั่งในที่สุดเธอก็พร้อมที่จะทดสอบมัน
เนื้อเรื่อง
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
เอมเป็นนอบวิทยาศาสร์มาั้แ่เ็ เธอใ้เวลาส่วนให่ในวัยเ็ไปับารอ่านหนัสือนิยายวิทยาศาสร์และฝันถึอนา เมื่อเธอโึ้น วามรัในวิทยาศาสร์อเธอ็ยิ่เพิ่มมาึ้น และเธอ็เรียน่อ้านฟิสิส์และวิศวรรมศาสร์ในวิทยาลัย
หลัาทำานอย่าหนัและอุทิศนในารศึษาเล่าเรียนมาหลายปี ในที่สุเอม็บรรลุวามฝันที่ใ้เวลายาวนานในารสร้าไทม์แมีนไ้สำเร็ เธอใ้เวลานับไม่ถ้วนลอผิลอถูในห้อทลออเธอ ทสอบและทำให้สิ่ประิษ์อเธอสมบูร์แบบนระทั่ในที่สุเธอ็พร้อมที่ะทสอบมัน
เรื่อย้อนเวลาอเอมไม่ใ่สิ่ประิษ์ธรรมา มันถูออแบบมาเพื่อนส่ผู้นผ่านาลเวลา ทำให้พวเาสามารถเินทาไปยัุใ็ไ้ในประวัิศาสร์หรืออนา เอมเื่อมั่นว่าสิ่ประิษ์อเธอะเปลี่ยนโลและื่นเ้นรอวันที่ะแบ่ปันับผู้น
แม้ะื่นเ้นแ่ไหน แ่เอม็รู้ว่าสิ่ประิษ์อเธอ็ยัมีวามเสี่ยอยู่พอสมวร ารเินทา้ามเวลาเป็นสนามที่ยัไม่ผ่านารทสอบและไม่สามารถาเาไ้ และไม่มีารบอไ้ว่ามีอันรายอะไรรออยู่้าหน้า แ่เอม็มุ่มั่นที่ะเสี่ยและสำรววามลึลับอารเินทา้ามเวลา
ะที่เอมเรียมัวสำหรับารทลอเินทา้ามเวลารั้แร เธอไ้รับำเิปริศนาานที่เธอไม่เยรู้ัมา่อน หมายัล่าวเียน้วยสริป์ัวสะที่สวยาม ไพเราะ และเิวนให้เธอเ้าร่วมในารทลอลับที่ะพาเธอเินทา้ามเวลา หมายสั่ให้เธอึ้นรถไฟบวนสุท้ายอวันไปยัสถานที่ห่าไลึ่เธอะไ้พบับผู้เ้าร่วมทสอบารเินทาผ่านเวลานอื่นๆ
ในอนแรเอมรู้สึแปลใ ลัเลอย่ามา ไม่แน่ใว่าะทำอย่าไรับำเิลึลับนี้ แ่้วยวามอยารู้อยาเห็นอเธอ เธอึัสินใอบรับำเิ านั้นเธอ็รีบเ็บระเป๋าใบเล็และมุ่หน้าไปยัสถานีรถไฟ พร้อมที่ะเริ่ม้นารผภัยที่ะพาเธอไปสู่เวลาแห่อนาที่เธอฝัน
เมื่อเอมมาถึสถานีรถไฟทันเวลาเพื่อึ้นรถไฟบวนสุท้ายอวัน เธอรู้สึทั้ื่นเ้น ทั้ลัว ทั้ีใ ทุวามรู้สึรวมันอย่าบอไม่ถู ะที่ึ้นรถไฟและนั่ล เธอไม่สามารถวามรู้สึว่าสิ่ที่เธอทำมันถู้อหรือไม่ หรือะเิอะไรผิพลาไหม
ะที่รถไฟเลื่อนัวไปอย่า้า ๆ เอม็มอไปรอบ ๆ บนบวนรถไฟ เพื่อูผู้โยสารนอื่น ๆ พวเาทั้หมูเหมือนะเป็นผู้โยสารธรรมา ้มหน้า้มาเล่นับโทรศัพท์หรือบาน็นั่เหม่อมอออไปนอหน้า่า ส่วนเอมนั้น็เ็มไป้วยวามิทั้ัวล ทั้ีใ ทั้ลัว ทั้ื่นเ้น เป็นวามิที่สับสนมามายที่เวียนวนในวามิอเา
ะที่เอมเริ่มนั่ไ้ที่เริ่มผ่อนลาย เธอสัเเห็นายนหนึ่มอเธอาอีฟาอทาเิน เารูปร่าสูโปร่ และแ่ัวี มีสีหน้าเร่รึม เอมรู้สึหนาวมีอาารหนาวสั่นไปทั้ัวเมื่อสบาับเา
ทันในั้น รถไฟ็หยุนิ่และไฟ็ับล เอมไ้ยินเสียัโรมราม าม้วยเสียเินอนเ้ามาใล้ที่นั่อเธอ เธอมอึ้นไปเห็นายอีฟาหนึ่อทาเินยืนอยู่รหน้าเธอ ถือระาษแผ่นหนึ่
“ุือเอมใ่ไหม” เาถาม้วยน้ำเสียเย็นาและไร้วามรู้สึ
เอมพยัหน้า หัวใอเธอเ้นแร้วยวามลัวและสับสน เธอไม่รู้ว่าเิอะไรึ้น แ่เธอ็ิไปว่ามันไม่ไม่ใ่เรื่อีแน่
ายนนั้นยื่นระาษให้เธอและหันหลัเินาไป เอมหยิบระาษออมา มืออเธอสั่น้วยวามลัว้อวามสั้นและรประเ็น "ึ้นรถไฟบวนสุท้ายสู่อนา ะารรมอุรออยู่"
เอมอึ้ เธอไม่รู้ว่าใรเป็นนส่้อวามถึเธอหรือสิ่ที่พวเาหมายถึโย "โะา" แ่เธอรู้ว่าเธอ้อ้นหา เธอรวบรวม้าวอและ้าวลารถไฟ พร้อมที่ะเผิหน้าับทุสิ่ที่อยู่้าหน้า
เอมลารถไฟและมอไปรอบๆ เธอพบว่าัวเออยู่ในสถานที่แปลและไมุ่้นเย โยไม่รู้ว่า้อไปที่ไหนหรือทำอะไร่อไป ทันในั้นเธอ็ไ้ยินเสีย้าหลัเธอ
“ุือเอม ?” เสียถาม
เอมหันไปเห็นผู้หินหนึ่ยืนอยู่้าหลัเธอ ผู้หินนั้นสวมุลุมยาว มีป้ายื่อ "ร.ิน" ิอยู่ที่หน้าออเธอ
“ใ่ ันเอ” เอมอบ
"เยี่ยมมา ามันมา" ร. ินพูพร้อมี้วนเอมให้เินามเธอไป
เอมลัเลอยู่รู่ให่ ไม่แน่ใว่าวรไว้ในแปลหน้านนี้ีไหม แ่เธอ็รู้ว่าเธอไม่มีทาเลืออื่นที่ีว่านี้แล้ว เธอเินามร.ินไปามทาเินที่ววนลเลี้ยวเี้ยว ึ่แ่ละทาเิน็น่าสับสนยิ่ว่าที่ผ่านมา
ะที่พวเาเิน เอมสัเเห็นว่าผู้เ้าร่วมารทลอนอื่นๆ ็เินามพวเาเ่นัน พวเาเป็นลุ่มที่มีวามหลาหลายั้แ่อายุ ระับารศึษา ภูมิหลัรอบรัว บานูื่นเ้นในะที่บาน็ูไม่มีวามประหม่าหรือลัว
ในที่สุพวเา็มาถึประูสีำบานให่ ร.ินพิมพ์รหัสและประู็เปิออ เอมเินามผู้เ้าร่วมนอื่นๆ เ้าไป้าในและพบว่าัวเออยู่ในห้อทลอนาให่ ในห้อเ็มไป้วยอุปร์ที่แปลาไม่เยเห็นมา่อน แ่็ูน่าสนใ รวมถึสิ่ทีู่เหมือนไทม์แมีนนายัษ์ที่อยู่รลาห้อ
หัวใอเอมเ้นแร้วยวามื่นเ้นเมื่อเธอระหนัว่าเธอไ้รับเิให้เ้าร่วมในารทลอเินทา้ามเวลา แ่วามื่นเ้นอเธอ็ไ้เปลี่ยนเป็นวามลัวอย่ารวเร็วเมื่อเธอสัมผัสไ้ว่ามีบาสิ่ที่ผิปิ
เมื่อพวเาเริ่มเินทา้ามเวลา เอมเริ่มสัเเห็นว่าพวเาำลัเินทาสู่อนาเท่านั้น พวเา้าวไป้าหน้าไลึ้นเรื่อย ๆ สัเารเปลี่ยนแปลที่เิึ้นลอหลายร้อยปีที่ผ่านมา แ่มีบาอย่าที่รู้สึผิเี่ยวับารเินทาอพวเา เอมเริ่มสสัยว่าพวเาำลัถูนำทาไปสู่เส้นทาที่อันราย
วามสสัยอเธอไ้ถูอย้ำเมื่อพวเามาถึุหมายปลายทาสุท้าย พวเาพบว่าัวเออยู่ในสถานที่แปลและไมุ่้นเย ที่ึ่อาาศหนาทึบ้วยลิ่นอยะอุสาหรรมและมลพิษ พวเาไ้รับาร้อนรับาเ้าหน้าที่ิอาวุธหนัลุ่มหนึ่ ึ่แ้ว่าอนนี้พวเาเป็นนัโทษอายที่เิพวเาเ้าร่วมารทลอ
เอมิว่าพวเาถูล่อให้ิับั และผู้ที่ทำารับุมวาแผนที่ะใ้วามรู้เรื่ออนาเพื่อประโยน์อนเอ เธอรู้ว่าพวเา้อหาทาหนีและหยุเา แ่เธอไม่รู้ว่าะทำอย่าไร พวเาิอยู่ในโลอนา ไม่สามารถย้อนลับไปยัเวลาปัุบันไ้ วามหวัเียวอพวเาือารใ้วามรู้ทาวิทยาศาสร์และวามเลียวลาเพื่อสร้าไทม์แมีนเรื่อใหม่และหลบหนีาุนี้
เอมและผู้เ้าร่วมนอื่นๆ ิไ้อย่ารวเร็วว่าพวเาำลัอยู่ในอันรายร้ายแร ผู้ับุมพวเาเป็นนัธุริผู้มั่ั่ที่สร้าวามมั่ั่้วยารใ้ประโยน์าทรัพยารแห่อนา เาล่อพวเราเ้าสู่ารทลอเพื่อที่เาะไ้ใ้วามรู้ในอนาเพื่อร่ำรวยยิ่ึ้นและมีอำนามาึ้น
ผู้เ้าร่วมอนนี้อยู่ในสถานะนัโทษ ิอยู่ในสถานที่ที่มีารูแลุ้มันอย่าแน่นหนาและไม่มีทาที่ะหลบหนีไ้เลย พวเารู้ว่า้อหาทาออและหยุผู้ับุมไม่ให้ใ้วามรู้เพื่อผลประโยน์อัวเอ
เอมูแลนในลุ่มและเริ่มำหนแผนาร พวเาใ้วามรู้ทาวิทยาศาสร์และวามเลียวลาเพื่อสร้าไทม์แมีนเรื่อใหม่ที่สามารถพาพวเาลับไปยัเวลาในปัุบัน พวเาทำานอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยทั้ลาวันและลาืนเพื่อสร้าเรื่อัรและเรียมพร้อมสำหรับารหลบหนี
ะที่พวเาใล้ะเสร็สิ้นไทม์แมีน พวเาถู้นพบโยผูุ้มอพวเา าร่อสู้ทีุ่เือเริ่มึ้น เอมและผู้เ้าร่วมนอื่นๆ ่อสู้อย่าถึที่สุเพื่อเอาีวิรอาศัรูิอาวุธรบมือ
ท่ามลาวามุเือเลือพล่านอาร่อสู้ เอมสามารถเปิใ้านไทม์แมีนไ้ เธอและผู้เ้าร่วมนทสอบนอื่นๆ ถูเลื่อนย้าย้ามาลเวลา ย้อนเวลาลับไปหลายร้อยปี้วยวามเร็วุสายฟ้าฟา แ่เมื่อพวเาเินทาผ่านาลเวลา พว็พบับวามผิปิอีรั้ เรื่อย้อนเวลาทำานผิปิ และพวเาไม่สามารถวบุมุหมายปลายทาไ้
ในที่สุพวเา็ลับมาในยุอเวลาปัุบัน แ่มีบาอย่าที่เปลี่ยนไป โลไม่ไ้เป็นอย่าที่พวเาำไ้ มันเ็มไป้วยวามมื สปรว่า เ็มไป้วยยะ และเ็มไป้วยบรรยาาศที่สัมผัสไ้ถึวามอันรายว่ายุปัุบันมา พวเาไ้ร่วมันเปลี่ยนประวัิศาสร์โยที่ไม่ไ้ั้ใ และโลที่พวเาลับมา็ลายเป็นฝันร้ายเหลือเิน
ผู้เ้าร่วมใในสิ่ที่พวเาทำ แ่เอมไม่ยอมแพ้ เธอรู้ว่าพวเา้อหาทาแ้ไวามเสียหายที่เิึ้นและปรับเปลี่ยนารทำานอพวเาทำานไทม์แมีน้ามวัน้ามืน ทุ่มเทันอย่าไม่รู้ัเหน็เหนื่อยโยใ้วามรู้และวามเลียวลาเพื่อสร้าอนาที่ีว่าสำหรับทุน
ในที่สุเอมและผู้เ้าร่วมทสอบนอื่นๆ็ทำสำเร็ พวเาใ้วามรู้ทาวิทยาศาสร์เพื่อสร้าโลที่เทโนโลยีถูนำมาใ้เพื่อพันามนุษยาิให้ีึ้น ไม่ใ่เพื่อเป็นผลประโยน์ให้ับนบาลุ่ม ารระทำอพวเาในรั้นี้ไ้เปลี่ยนเรื่อราวทาอประวัิศาสร์หน้าใหม่เลย็ว่าไ้ แ่เอม็มีวามิเห็นอี้านในเรื่ออพลัที่แท้ริอวิทยาศาสร์ไม่ไ้อยู่ที่วามสามารถในารทำนายอนา แ่เป็นวามสามารถในารสร้ามันึ้นมา
หลัาประสบวามสำเร็ในในารร่วมันบันทึหน้าประวัิศาสร์โลในรั้นี้ เอมและผู้เ้าร่วมารทลอารเินทา้ามเวลานอื่นๆ พบว่าัวเอถูยย่อให้เป็นวีรบุรุษ พวเาไ้รับารยย่อาวามล้าหาและวามเลียวลา และผู้นมอว่าพวเาเป็นสัาแห่วามหวัในโลอนา
แม้ะประสบวามสำเร็ แ่เอม็รู้ว่าานอพวเายัไม่เสร็ พวเาไ้เปลี่ยนเรื่อราวบทใหม่อประวัิศาสร์ แ่็ยัมีานอีมาที่้อทำอีมามายเพื่อสร้าอนาที่ีว่าสำหรับทุน
เอมและผู้เ้าร่วมนอื่นๆ ทำานแบ่ปันวามรู้ทาวิทยาศาสร์ับโล เพื่อสร้าแรบันาลใให้นัวิทยาศาสร์และวิศวรรุ่น่อไปสร้าอนาที่ีว่า พวเาร่วมมือับรับาล อ์ร และบริษัททั่วโลเพื่อส่เสริมเทโนโลยีและแนวทาปิบัิที่ยั่ยืน เพื่อให้แน่ใว่าวามผิพลาในอีะไม่เิึ้น้ำอี
เมื่อเวลาผ่านไปโล็เริ่มเปลี่ยนไป อาาศสะอาึ้น มหาสมุทรมีมลพิษน้อยล และารใ้เื้อเพลิฟอสิลถูแทนที่้วยแหล่พลัานหมุนเวียน ผู้นเริ่มระหนัว่าอนาไม่ใ่สิ่ที่ถูำหน้วยหิน แ่เป็นสิ่ที่สามารถหล่อหลอมและหล่อหลอมไ้าารระทำอพวเา
เอมรู้ว่าานอพวเายัไม่บลแ่เท่านี้ แ่เธอ็รู้ว่าพวเาสร้าวามเปลี่ยนเปลให้โลเป็นสถานที่ที่ีึ้นว่าเ่า ่วยทำให้ผู้นมีวามหวัเหโลในอนาว่าะเป็นอย่าไร
เอมยัพันาทำานเี่ยวับไทม์แมีนอเธอ่อไป โยหวัว่าสัวันหนึ่ะทำให้มันสมบูร์แบบ มันสามารถนส่ผู้น้ามเวลาไ้โยไม่่อให้เิผลระทบที่ามมาโยไม่ั้ใ เธอรู้ว่าารเินทา้ามเวลาเป็นเรื่อมืออันทรพลั สามารถใ้เรียนรู้าวามผิพลาในอีและสร้าอนาที่ีว่าไ้
ในท้ายที่สุ เอมผลึไ้ว่าสิ่สำัที่สุไม่ใ่ไทม์แมีน แ่เป็นบทเรียนที่เธอและผู้เ้าร่วมนอื่นๆ ไ้เรียนรู้ระหว่าทา พวเาไ้เรียนรู้ว่าพลัอวิทยาศาสร์ไม่ไ้อยู่ในวามสามารถในารทำนายอนา แ่เป็นวามสามารถในารสร้ามันึ้นมา และพวเาใ้พลันั้นเพื่อสร้าโลที่ีว่าสำหรับทุน
ไทม์แมีนอเอมลายเป็นสัลัษ์แห่วามหวัสำหรับอนา เป็นเรื่อเือนใว่าพลัในารสร้าโลที่ีว่านั้นอยู่ในมืออผู้น เธอเินทาไปทั่วโล แบ่ปันวามรู้และวามเี่ยวาับผู้อื่น สร้าแรบันาลใให้พวเาใ้วิทยาศาสร์เพื่อทำให้โลนี้น่าอยู่ึ้น
หลายปีผ่านไป เอม็แ่ลเ้าสู่วัยรา แ่เธอไม่เยสูเสียวามหลใหลในวิทยาศาสร์และอนา เธอยัทำานบนไทม์แมีน่อไปนบ มุ่มั่นที่ะสร้าอนาที่ีว่าสำหรับทุน
เมื่อเอมเสียีวิ เธอไ้ทิ้มรที่อยู่ไปั่วลูั่วหลาน ไทม์แมีนอเธอเป็นแรบันาลใให้นัวิทยาศาสร์และวิศวรำนวนนับไม่ถ้วนหันมาสนใเทโนโลยีและแนวทาปิบัิที่ยั่ยืน ิวิาแห่นวัรรมและวามหวัอเธอยัอยู่
ผลงานอื่นๆ ของ momat thityone ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ momat thityone
กำลังโหลด...
ความคิดเห็น